امروز

من سالهاست که دستانم دراز و نگاه و امیدم رو به فردا است.
اما امیدم نا امید.
و اکنون روزهاست که دستانم به سمت تو دراز و نگاه تو برای من 
رو به فرداست.
یادت باشد که من در سرزمینی زتدگی می کنم که :
نام من :                   امروز          است     .           نه          فردا .       .                       .